Als kippen zonder kop, maar mét twee punten

Een verplaatsing van anderhalf uur op zondagmiddag: daar wordt niemand vrolijk van. Als je dan ook nog eens naar huis moet met een nederlaag, dan zou het helemaal bedroevend zijn. We waren dus zeker gemotiveerd genoeg om te knallen tegen HC OLVA Brugge. Al wisten we dat het niet gemakkelijk zou worden omdat de kern enkele klappen heeft gekregen. Met Steven die enkele weken uit ligt door een appendicitis voelde Björn zich genoodzaakt om met een gehavende lies tussen de palen gaan staan, waarvoor veel respect. Ook ondergetekende sukkelt nog steeds met zijn schouder en speelde dus niet op volle kracht.

Toch voelden we al van in het begin dat we veruit de betere ploeg waren. De eerste tien minuten konden we een viertal goals uitlopen omdat bijna al onze shots binnengingen, terwijl de tegenstander enkel met een paar, weliswaar mooi uitgespeelde, nummertjes kon scoren. Maar dan schakelde Brugge een versnelling hoger en toen werd hun tactisch plan duidelijk: zoveel mogelijk goals maken en hopen dat wij steken laten vallen in aanval. Het spel werd daardoor steeds haastiger en we liepen allemaal rond als kippen zonder kop. Ondertussen kwamen hun twee doelpuntenmachines steeds meer op gang en door wat verwarring op verdedigend vlak konden ze vrij hun gang gaan. Gelukkig bleven we zelf voldoende scoren, waardoor we gingen met rusten met de krapste voorsprong: 16-17.

Na een oppeppende speech van Leslie waren we klaar om ze in de tweede helft beter op te vangen, maar het ging jammer genoeg van kwaad naar erger. Al moet het worden gezegd dat het geluk absoluut niet aan onze kant zat. Elke rebound belandde op miraculeuze wijze in West-Vlaamse handen en de blocks waren telkens schampschoten die uiteindelijk toch de netten raakten. Op een bepaald moment stonden we zelfs 26-23 achter en was de ontreddering compleet. Uitgaande van onze eigen krachten slaagden we er gelukkig in om snel weer erop en erover te gaan, met dank aan stevige shots van onder andere Jasper en Yentof. De vele terechte bestraffingen aan de overkant (waaronder twee rode kaarten) hebben ons eveneens geholpen, alsook Casper die elke penalty scoorde. Maar hét kantelpunt van de match was toch wel toen Wouter (wie anders?) een pass van een Brugse speler naar zijn uitgekomen keeper kon onderscheppen aan de negenmeterlijn van de tegenstander en dus de bal in een leeg doel kon duwen. Het vat van de Brugse zotten was daarna duidelijk af en we konden het rustig afmaken. De eindscore van 31-36 was dan ook zeer billijk.

Een match om snel te vergeten, maar we onthouden wel dat we twee punten van een onaangename verplaatsing hebben meegenomen. Zondag 10 november is Izegem aan de beurt, iedereen op post in de Plaon om 14.15 uur.

-Sterke Jan